Annem ısrarla kenarda bekleyen ayakkabıları artık giyebilir miyim diye deniyor. Ama benim ayaklarım hala poğaça gibi olduğundan ayakkabılar boyuna olsa da enine olmuyor.
Artık emekliyorum. Salondaki koca halının üstüne serilen örtü bana dar geliyor. Yatağımda ayağa kalkıp kendimi yere atıcam diye annem neredeyse bana yeni yatak bakmaya başlayacak. 3 dişim var. 3 tanesi de yolda. Nitekim 1 aydır yoldalar, bir türlü çıkaramadım onları. İstemediğimi, kızgınlığımı, sevincimi, merakımı, şaşkınlığımı yüz mimiklerimle ifade edebiliyorum artık. Bazı sesler de çıkarmıyor değilim. Dün ilk hastalığıma yakalandım. Beni pek güçten düşürmedi ama biraz uykum bölünüyor. Bir de ilaçlardan hiç hoşlanmadım. Artık 67 cm. ve 8100 gramım.